Cambodja, Heenvlucht en Phnom Penh

Ha lieve mensen, 

Ik heb meerdere malen de vraag gehad of ik nog zou gaan schrijven. En ja, ik ga het toch doen. Hopelijk leuk voor jullie, maar zeker ook voor ons voor later. 

05:00 uur : de wekker ging en onze vakantie ging daarmee beginnen. Anders dan anders vertrokken wij met de bus en trein. Dit i.v.m. de spits op donderdagochtend. Het was even flink sjouwen met onze backpacks, maar het verliep allemaal zonder problemen. Op Schiphol zagen we al de eerste mondkapjes. Oja het coronavirus....

Wij vlogen met Singapore Airlines en de stewardessen stonden ons dan ook hartelijk op te wachten, weliswaar ook allemaal met mondkapjes op. Opvallend was dat het mannelijk personeel hoogstwaarschijnlijk een hele goede weerstand heeft, want enkel de vrouwen waren voorzien van een mondkapje. 

We hebben een goede vlucht gehad. Helaas niet kunnen slapen, maar even niets moeten is al heel fijn. Bij aankomst op Singapore en Phnom Penh Airport kon je toch niet om het corinavirus om. Scans wachten je op, hiermee kunnen ze geloof ik op zien of je koorts hebt? En werkelijk iedereen draagt een mondkap. 

Onderweg naar het hotel herken je het typische Azië, voor ons dus niet geheel nieuw. Het is herkenbaar om weer de tuktuks te zien en om je weer in het chaotische verkeer te begeven.

Onze eerste indruk is echter dat deze stad redelijk aan het ontwikkelen is. Grote autodealers, hippe koffietentjes en hoge gebouwen vullen een deel van het straatbeeld. 

Na aankomst in het hotel hebben we nog even 2 uur geslapen. Vorig jaar konden wij makkelijk heel de dag nog door Bangkok lopen, maar dit keer voelen we de jetlag flink. Of gewoon het feit dat we een nacht hebben overgeslagen. Vandaag hebben we dus onze jetlag de ruimte gegeven. Morgen staan namelijk The Killing Fields al op de planning. 

1 feb: Vandaag gingen we met nog een beetje jetlag in de benen naar The Killing Fields. Thuis heb ik natuurlijk Lianne haar ervaringen gehoord, gelezen en gezien. Tevens hebben wij ter voorbereiding de film ‘First they killed my father’ gezien. Mocht je geïnteresseerd zijn, deze film staat gewoon op Netflix. Dit alles zorgde ervoor dat ik mij goed had voorbereid op hetgeen we zouden gaan zien en mogelijk zouden gaan ervaren. The Killing Fields (1 van de 300 in totaal in Cambodja) bevinden zich buiten de stad van Phnom Penh en opweg hierheen zag je goed dat je we van de drukke stad vandaan gingen. Het ritje hierheen beviel ons goed. Met een tuk tuk voel je de wind, hoor je getoeter en last but not least; ruik je de uitlaatgassen. Ik denk dat je wel kan zeggen dat iedere inwoner hier een scooter heeft en rijden vanaf 16 jaar kennen ze hier natuurijk niet. 

Eenmaal aangekomen zijn we middels een Nederlandse audiotour rondgeleid over het terrein. Per stop hoor je wat er op de plek heeft gestaan, wat daar heeft plaatsgevonden en ook vaak de beweegredenen en uitspraken van de leiders van Angkar. Angkar was de organisatie /staat dat Pol Pot en zijn aanhang aanbeden. 

Een staat waarin ze opnieuw gingen beginnen, zonder verschillen in opleiding, rijkdom etc. Enkel de arbeiders op het platteland waren volgens hem goed. Iedereen met enige scholing werden als verraders gezien en het was heftig om de verhalen te horen. Voornamelijk hoe krom het was. Zoals ik net vertelde, was het wanneer je opgeleid was of zelfs het dragen van een bril, al genoeg aanleiding voor hem om je op te laten pakken. Ook kinderen zijn omgekomen. Zoals Pot zei; als je het gras wilt uitroeien, moet je ook de wortel bestrijden’. Überhaupt is deze gedachte al bizar, maar zeker omdat hij zelf ook gewoon leraar was. Het is zo oneerlijk dat je deze gedachte hebt, erachter staat en het ook naleeft. Het meest trieste vind ik hoe men om het leven is gebracht. Ik treed niet in details, maar ze hebben onmenselijk gehandeld. 

Buiten al dit nare om, verbaasde ik mij over hoe vredig het er nu was. Ieder is ingetogen, de kippen struinen er rond en de waterlelies bloeien.  Laat dit dan een mooi eerbetoon zijn aan alle mensen die hier zijn omgekomen. 

Na de killingfields zijn we naar de Tuol Sleng gevangenis gegaan. Wanneer je opgepakt werd, verbleef je eerst hier. Je verkeerde in hele slechte omstandigheden en van de 10.000 gevangenen hebben slechts 7 het overleefd. Het was voor ons een goede aanvulling op de Killing Fields. 

Na deze indrukwekkende ochtend/ middag, zijn we naar de Russian Market gegaan. Een typisch Aziatische markt met etenswaren, huishoudelijke spullen en souveniers. Markten blijven wij leuk vinden, al was het aardig warm in de zeer smalle paden. 

Voldaan zijn wij in het hotel gaan douchen en hebben we gegeten bij Friends, een restaurant waarmee je de locale bevolking steunt. Men wordt hier namelijk opgeleid. Niet onbelangrijk, het eten was heerlijk. En Lianne; de fish- en Chicken amok zijn onwijs lekker. Dit wordt naar alle waarschijnlijkheid onze favoriete maaltijd. 

2 feb: Op dit moment zijn wij in Battambang.  Morgenochtend vroeg vertrokken wij met een autorit van ongeveer 6 uur naar Battambang. De autorit ging goed. We verblijven nu in een heel leuk hotel van Nederlandse eigenaren. 

Tot snel! 

Liefs van ons x